قبله آفاق

زده برعرش برین رایت فتح،آیت نصر

عجَّل الله تعالی فرجه،حجّت عصر

شده برذات وی آیات خدایی،همه حصر

شده بر شخص وی،اجلال الهی همه قصر

اَبَدَالله بقائه، رَزَقَ الله لِقائِه

خَلَقَ الخَلقِ به ،ثُمَّ لَهُ جَلَّ علاه

دعوت «شیث نبی»صفوت «آدم»با اوست

علم «ادریس»و،دل «نوح»مکرَّم با اوست

کف «موسی»و دم «عیسی مریم»با اوست

آن سلیمان زمان است که خاتم با اوست

خضر و اسکندر و الیاس و خلیل و ایّوب

صالح و یوشع و شعیا و شعیب و یعقوب….

صاحب حلم «حسن» زهد«تقی»جود «جواد»

از «رضا»معرفتش کسب و،ز «موساش»نژاد

وارث منزلت از «صادق»و «باقر»،«سجّاد»

از «حسین»و «حسن»اش ،علم و ادب ،فضل ،سداد

زجلالت چو محمّد،به شجاعت چو علی

بلکه آیینه علم احد لم یزلی

حجّت بن الحسن!ای قائمه ی عرش خدا

به قوام تو مقوم ،زقیام تو به پا

تو، بحق قائم و،قائم به تو شد ارض و سما

تو قیام و ،تو قوام و،تو بقاو، تو لقا

خدمتت را شده جبری چو میکال ، مقیم

زان که درگاه تو برد شرف از عرش عظیم…

همه جسمیم ، بیا روح و روان همه باش

همه اسمیم ، بیا جوهر جان همه باش

همه قلبیم ، بیا نقد روان همه باش

مستجیریم ،بیا کهف امان همه باش

امّت جدِّ تو تا چند به خواری باشند ؟

ز فراقت همه در گریه و زاری باشند؟